Magnes w obudowie mosiężnej, średnica ⌀15 mm, gwint wewn. M4, wys. 20 mm, neodymowy

Udźwig maksymalny: ~ 15,0 [kg]

Uchwyty magnetyczne w obudowie mosiężnej to proste obwody magnetyczne złożone z magnesu i dwóch nabiegunników. W związku z tym, że w uchwytach magnetycznych wykorzystane są oba bieguny magnesu (jeden nasyca polem magnetycznym pierwszy nabiegunnik, a drugi nasyca polem drugi nabiegunnik), charakteryzują się one stosunkowo dużym udźwigiem przy ograniczonym zasięgu działania.

W tym uchwycie magnetycznym zastosowano magnes neodymowy. Maksymalna temperatura pracy dla uchwytów magnetycznych z magnesami neodymowymi wynosi 80°[C].

Podany udźwig jest udźwigiem maksymalnym zmierzonym w warunkach optymalnych, to znaczy: z użyciem jako zwory magnetycznej blachy ze stali niskowęglowej (St3S) o grubości 10 [mm], o gładkiej powierzchni, przy zerowej szczelinie, przy prostopadłym działaniu siły, w temperaturze pokojowej.

Uwaga: podawany udźwig jest wartością wyłącznie porównawczą.
Rzeczywisty udźwig zależy od następujących czynników:

• szczeliny pomiędzy uchwytem magnetycznym a zworą magnetyczną (w pewnych warunkach nawet bardzo mała szczelina np. 0,5 [mm] może spowodować spadek udźwigu o połowę)
• materiału, z którego jest wykonana zwora magnetyczna (im większa zawartość węgla w stali tym mniejszy udźwig)
• powierzchni zwory (im gładsza powierzchnia tym większy udźwig)
• kierunku działania siły odrywającej (największy udźwig uzyskujemy przy prostopadłym działaniu siły odrywającej)
• grubości zwory magnetycznej (zwora nie może być zbyt cienka, ponieważ część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana do zamknięcia obwodu)
• temperatury pracy (im wyższa temperatura tym mniejszy udźwig).

Zasadniczo polecamy samodzielne sprawdzenie uchwytu magnetycznego w konkretnych warunkach pracy.

Ciężar uchwytu: 26,7 [g]

W załączniku znajduje się zwymiarowany szkic uchwytu magnetycznego.