Podany udźwig magnesu jest udźwigiem maksymalnym zmierzonym w warunkach optymalnych, to znaczy:
z użyciem blachy ze stali niskowęglowej (jako zwory magnetycznej)
o grubości minimum 10 mm
o gładkiej powierzchni,
przy zerowej szczelinie,
przy prostopadłym działaniu siły,
w temperaturze pokojowej.
Udźwig magnesu zależy w praktyce od (w kolejności od najważniejszych czynników do najmniej istotnych):
szczeliny pomiędzy magnesem (lub uchwytem magnetycznym) a blachą (zworą magnetyczną), ponieważ nawet bardzo mała szczelina np. 0,5 [mm] może spowodować spadek udźwigu (lub siły oderwania) np. o połowę
kierunku działania siły odrywającej (największy udźwig uzyskujemy przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni blachy jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza)
grubości blachy (blacha nie może być zbyt cienka, ponieważ część strumienia magnetycznego magnesu nie jest wykorzystana do zamknięcia obwodu magnetycznego i nie ma możliwości wniknąć w blachę, znajdując się bezproduktywnie w powietrzu)
materiału, z którego jest wykonana blacha (zwora magnetyczna), ponieważ im większa zawartość węgla w stali tym mniejszy udźwig, a im większa zawartość żelaza tym większy udźwig. Najlepszym materiałem w takim przypadku, czyli najlepiej trzymającym się magnesu będzie stal posiadająca wysoką przenikalność magnetyczną i indukcję nasycenia.
powierzchni blachy, bo im bardziej gładka i przeszlifowana tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycanie polem magnetycznym
temperatury pracy (im wyższa temperatura tym mniejszy udźwig, ponieważ wszystkie magnesy stałe posiadają ujemny współczynnik temperaturowy dla indukcji remanencji Br, czyli w wysokiej temperaturze magnesy są trochę "słabsze", a w minusowych temperaturach trochę "mocniejsze".
Max. temperatura pracy
≤ 80
[°C]
Powłoka
Nikiel
Waga
218,3 [g]
Magnes w stalowej obudowie, z gwintem M8, średnica 50 mm, wysokość 15 mm, neodymowy - uchwyt magnetyczny
Ten duży, okrągły magnes z gwintem M8 ma udźwig ponad 100 kg. Do żelaznej obudowy, w którą jest wklejony mocny magnes neodymowy można wkręcić ucho, hak albo gwintowany pręt, a to dzięki temu, że na dnie obudowy magnesu znajduje się gwint wewnętrzny M8. Udźwig każdego magnesu czy też uchwytu magnetycznego zależy m.in. w dużej mierze od kształtu i wielkości żelaznego elementu, który chcemy podnieść, złapać, przenieść lub podwiesić wykorzystując pole magnetyczne. Jeżeli wyobrazimy sobie np. zwiniętą siatkę ogrodzeniową, wykonaną ze zwykłej stali niskowęglowej, zwiniętą w belę o wadze załóżmy 100 kg, to na pewno ten obudowany magnes nie podniesie, ani pewnie nawet nie przesunie takiego elementu. Ale jeżeli natomiast, podczepimy pod niego lity blok żelazny, o równej powierzchni, gruby na minimum 1 cm, i ważacy te 100 kg lub więcej, to ten magnes nie będzie miał żadnego problemu żeby utrzymać taki ciężar. Co więcej będzie problem z jego oderwaniem od takiego żelaznego detalu. Jedyne co będzie można zrobić to próbować go zsunąć, jeżeli powierzchnia żelazna będzie gładka. A najlepiej dokręcić do niego żelazny pręt i oderwać go używając dźwigni.
Duże magnesy neodymowe należy użytkować ostrożnie i z wyobraźnią, tak żeby nie zrobić sobie krzywdy.